موضوع: رانندگی در جاده های پر پیچ و خم کوهستانی

اگر گفته شود در جاده ائی پيچهای با زاويه 180 درجه وجود دارد در واقع معنی آن اين است كه اين جاده اصلاً پيچ ندارد!!!
چون زاويه 180 درجه يك خط راست و بدون خم است .
اما در بين رانندگان اصطلاح غلط اما مصطلح و رايج پيچ 180 درجه وجود دارد اين اصطلاح ً به پيچهائی گفته ميشود كه در كوهستان مسير جاده را برای بالا رفتن از دامنه كوه، بصورت زيگزاگی تغيير ميدهند، آنها همانند حرف لاتين يو هستند با اين تفاوت كه يك سر حرف يو در پائين و سر ديگر آن در بالا واقع ميشود.
نوع بد اين نوع پيچ های يو شكل علاوه بر پائين و بالا بودن بيش از حد دو سر آن ، در ميانه نيز يك برجستگی دارند و بدترين نوع آن ، قطره ائی شكل آن است كه دو سر حرف يو همانند يك قطره آب به هم نزديك ميشود . چنين پيچی را پيچ پلكانی يا گرده ماهی مينامند.
حدود بيست سال پيش چنين پيچی بصورت راست گرد رو به بالا در جاده چالوس به تهران بود . محض اطلاع جاده رامهرمز به شاه منگشت بيست تا پيچ اين شكلی و جاده ايذه به شهر كرد دو تا و جاده ياسوج يك پيچ اين شكلی اما با عرض زياد دارد . در جاده چالوس بعلت اينكه راننده يك اتوبوس كه از نوع شاسی كوتاه بود برای گذر از پيچ ابتدا سمت چپ جاده را و در نيمه پيچ سمت راست را انتخاب كرده بود اتوبوس به حالت آلاكلنگی در آمده و گير كرده بود.
نوع ديگری از اين نوع پيچهای يو شكل در جاده های كوهستانی وجود دارد با اين تفاوت كه جاده در دو سر يو همسطح است مانند جاده سنندج به مريوان
خوب حالا بر ميگرديم به اينكه چگونه با يك سواری از چنين پيچهائی عبور كنيم .
الف : پائين آمدن
در هنگام پائين آمدن از كوه نوع راست گرد چنين پيچی تمايل به انحراف به چپ را زياد ميكند پس با سرعت بسيار كم ازخط ميان جاده شروع و در دل پيچ خود را به منتهای اليه راست جاده برسانيد و با دنده يك يا دو آنرا طی كنيد .
نوع چپگرد را در دنده دو و يا سه ابتدا از كناره جاده شروع و در ميانه پيچ به سمت خط كشی وسط جاده رفته و سپس يك و نيم متری سمت راست جاده را بجای كناره جاده نشانه فرضی انتهای جاده بپنداريد . اين فاصله برای اين است كه اگر اصطلاحاً با خود پيچ نپيچيديد و مجبور شديد زاويه گردش فرمان را زيادتر كنيد و شن يا ماسه در لبه جاده بود و يا گودی آب رو كنار جاده وجود داشت ، باعث لغزش و واژگونی نگردد و شما بتوانيد در صورت لزوم از اين فاصله استفاده و گردش ملايمی بدون خطری را انجام دهيد . در صورتيكه از وجود خودروئی در مقابل خود مطلع هستيد سرعت را كم و با دنده دو برانيد.
ب: بالا رفتن
در هنگام بالا رفتن از كوه نوع راست گرد چون چنين پيچی تمايل به انحراف به چپ را زياد ميكند پس ابتدا از خط ميانه جاده شروع و در دل پيچ در صورت وجود خودرو مقابل به منتهای اليه سمت راست جاده ميرويم و اگر خودروئی وجود نداشت برای
اينكه راحتتر سربالائی را طی كنيم به كناره سمت چپ جاده ميرويم . اين احتمال است كه اگر مهارت در رانندگی داشته باشيد و عرض پيچ مناسب و جاده نيز لغزنده نباشد و خودروئی هم در مقابل نباشد با دنده سه بالا رفت در غير اينصورت ممكن است نياز باشد كه از دنده يك استفاده كنيد.
در نوع چپگرد اين نوع پيچ ابتدا به كناره جاده رفته و در ميانه پيچ خود را به خط وسط ميرسانيم و سعی ميكنيم حتی الامكان از خط وسط دور نشويم چون نزديك شدن به كناره جاده و وجود ماسه و يا كانال آبرو باعث حادثه ميگردد برای پرهيز از انحراف از اتصالتان به خط وسط جاده كافيست كمی پا را از روی پدال گاز برداريد و كناره جاده را با در نظر گرفتن يك و نيم متر فرضی كمتر در نظر بگيريد .توجه داشته باشيد خطر چنين پيچی بيشتر از نوع راستگرد آن است و در صورت شناخت كامل آن از نظر سطح جاده و عوارض آن و داشتن مهارت ميتوان با دنده سه طی كرد در غير اينصورت از دنده دو استفاده كنيد.
نوع ديگری از اين نوع پيچهای يو شكل در جاده های كوهستانی وجود دارد با اين تفاوت كه جاده در دو سر يو همسطح است مانند جاده سنندج به مريوان معمولاً سرعت نهائی در اين نوع پيچها حداكثر حدود 50 كيلومتر ميباشد . برای گذر ابتدا ترمز گرفته و سرعت خودرو را كمتر از مقدار عبور از پيچ ميرسانيم سپس در دل پيچ با دنده مناسب كه معمولاً سه است گاز داده و پيچ را طی ميكنيم . ضمناً برای عبور راحتتر در صورتيكه خودروئی در مقابل نداشته باشيد اصطلاحاً پيچ بری كنيد . اگر خودرو شما ديفرنسيال عقب باشد و تمايل به راندن با حداكثر سرعت كه حدود 50 كيلومتر است را داشته باشيد بهتر است با دنده دو و با گاز ناگهانی چنين پيچهائی را با كسب لذت رانندگی عبور كنيد . ولی با خودرو ديفرنسيال جلو اگر بخواهيد در دنده دو و با گاز ناگهانی برانيد انحراف خواهيد داشت و دنده سه سر گاز بهتر است .

برای اينكه اين مطالب بهتر قابل درك باشد لازم است روی يك كاغذ تصوير كوه دشت و جاده را بكشيد و يا اگر قبلاً از چنين محلهائی عبور كرده ائيد آنرا به ذهن خود بياوريد.

تو يه همچين جاده هايی بايد به شرايط جوی هم توجه داشت و در صورت عدم يخبندان بهترين حالت اينه كه جانب احتياط رو رعايت كنيم و قبل از هر پيچ سرعت رو به مقدار متناسب با پيچ و توانايی خودمون كاهش بديم و حداقل يه دنده هم كم كنيم كه تورك رو چرخ بالا بره و چسبندگی بيشتری به مسير داشته باشيم نكته اينجاست كه كاهش سرعت و اعمال معكوس رو حتماً و حتماً و حتماً قبل از ورود به پيچ انجام داده باشيم و موقع عبور از پيچ با هر 2 دست فرمون رو تحت كنترل داشته باشيم كه هر اتفاقی افتاد بتونيم بهترين عكس العمل رو داشته باشيم.
اگر هم كه يخبندون باشه كه هيچی ديگه دهن مهنمون آسفالته !!! حداقل سرعت و حداقل دنده با 400 تا چشم و هشيارتر از هشيار بايد دقت زيادی به حركات ماشين و ماشينهای ديگه داشته باشيم ،‌ چشمتون روز بد نبينه زمستون گذشته يه شمال داشتيم ميرفتيم قبل از امام زاده H !‌ همه چيز رديف بود يه زنگ هم به مادرمون زديم كه نگران نباشه چون دير راه افتاده بوديم از بهمن گير كه در اومديم برف و بوران و يخ بندون و همه چيز شد ! ديگه بدتر از اين نميشد ، اول داستان هم بود هنوز جاده نمك پاشی هم نشده بود ، بيچاره شدم تا از كوه اومدم پايين ، هنوز كه هنوزه قيافه اون شب من نقل محافله ! همه ميگن ما هيچ وقت نديده بوديم تو اينجوری بشی !!! دنده 1 سمت راست ! 2 چرخ تو خاكی !!! نگران از اينكه بقيه سر نخورن بخورن به من !